آیا سابقه مجروحیت جنگی می‌تواند عامل خطرساز ابتلا به هپاتیت D در مبتلایان به هپاتیت B باشد؟

مقدمه. مجروحیت جنگی به‌عنوان یک عامل خطرساز برای ابتلا به هپاتیت B و C شناخته شده است و این احتمال وجود دارد که برای ابتلا به هپاتیت D نیز یک عامل خطرساز باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سابقه مجروحیت جنگی و ابتلا به هپاتیت D در مبتلایان به هپاتیت B انجام شد . مواد و روش‌ کار. این مطالعه به صورت مشاهده‌ای - مقطعی انجام شد. طی آن280 نفر بیمار مبتلا به هپاتیت B به دو گروه دارای سابقه مجروحیت جنگی (12 نفر) و فاقد سابقه مجروحیت جنگی (268 نفر) تقسیم شدند. دو گروه از نظر ابتلا به هپاتیت D و همچنین دیگر عوامل خطرساز بیماری‌های منتقله از راه خون شامل سابقه تزریق خون، جراحی، اعتیاد تزریقی، مداخلات دندانپزشکی، حجامت، خالکوبی و اندوسکوپی مقایسه شدند . نتایج. 3 نفر از افراد دارای سابقه مجروحیت جنگی (25 درصد) و 13 نفر از افراد فاقد سابقه مجروحیت جنگی (9/4 درصد) به هپاتیت D مبتلا بودند (02/0= P ). خطر نسبی آلودگی به HDV در افراد دارای سابقه مجروحیت جنگی در مقایسه با افراد فاقد سابقه مجروحیت جنگی برابر 1/5 (فاصله اطمینان 95 درصد‌‏ برابر 5/20 – 3/1) به‌دست آمد. سابقه دریافت خون در افراد با سابقه مجروحیت جنگی بیشتر از افراد فاقد سابقه مجروحیت جنگی بود (002/0= P ). سابقه جراحی، اعتیاد تزریقی، مداخلات دندانپزشکی، حجامت، خالکوبی و اندوسکوپی در دو گروه اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (05/0بحث. اگر چه حجم نمونه کم و وجود متغیرهای مداخله‌گر همچون تزریق خون و جنس می‌تواند بر نتایج این مطالعه مؤثر بوده باشد، اما نتایج این مطالعه، سابقه مجروحیت جنگی را به‌عنوان یک عامل خطرساز احتمالی برای ابتلا به هپاتیت D معرفی کرد. مطالعات آتی با استفاده از حجم نمونه بالاتر در آینده توصیه می‌شود. به علاوه انجام مطالعات غربالگری هپاتیت D در افراد دارای سابقه مجروحیت جنگی کمک‌کننده خواهد بود .